Odszedł od nas, nasz przyjaciel Moris.

Był z nami ponad trzy lata.
W sobotę miał wypadek, wpadł pod koła rozpędzonego auta.
Stało się to na naszych oczach i mimo szybkiej interwencji,
niestety nie udało się go uratować. Odszedł na stole u weterynarza..
Czuje smutek,rozżalenie, jednym słowem mam "doła"...
właściwie nie wiem co chcę napisać....
Strasznie nam go brakuje.
Był mądrym psiakiem i mimo swych gabarytów miał wielgachne serducho.  
Nawet po naszej krótkiej nieobecności witał się z nami tak gorliwie,
kręcąc się w kółko i machając ogonem iż zawsze się obawiałam,
że coś mu się stanie z tych emocji.
Morisonek poważną to miał tylko minę, w rzeczywistości był opiekuńczym i wesołym psiakiem.
Wniósł wiele radości w nasze życie.
Wychowywał się razem z dziećmi i uwielbiał z nimi przebywać...

Zawsze znalazł porę na drzemkę i każda pozycja do spania była dobra....

 

  

Nawet gdy dołączył do na Pan Kot, Moris wziął go pod swoją opiekę.
Świetnie się razem dogadywali...

Nie był typem kanapowca..
Uwielbiał kąpiele w naszym stawiku, potem tarzanko w ogrodzie,
zawsze piekielnie sie ubrudził ... ale kochał przebywać na świeżym powietrzu...

i nie ważna była aktualnie panująca pogoda, zawsze był gdzieś obok nas... 

Nierzadko brojąc i rozbrajając nas swymi minami...

 Zawsze osiągał wyznaczone sobie cele...

Był najukochańszym, mruczącym, pieszczochem na świecie..

Na zawsze pozostanie w naszej pamięci...